ශිෂ්‍යත්වෙත් එක්ක අතුරු කතා

පහේ ශිෂ්‍යත්වෙ ඉවරයි. පළවෙනියො දෙවනියො තේරිලත් ඉවරයි. පාස් වෙච්ච දරුවො සතුටු වෙලත් ඉවරයි. ෆේල් වෙච්ච දරුවො දෙමව්පියන්ගෙන් මෝඩයා පොල් බූරුවා වගේ අන්වර්ත නාම වලින් බැනුම් අහලත් ඉවරයි. අම්ම තාත්තා බැන්න හන්දා සියදිවි නසාගත්ත ලමයෙකුත් ඒ අතර ඉන්නවා. තමන්ගෙ ලමයට හොඳ ඉස්කෝලයක් නැති වෙච්ච හන්දා තාමත් දුකින් ඉන්න අම්මල තාත්තලත් ඒ අතර ඇති.

මම අද කතා කරන්නෙ ශිෂ්‍යත්වෙ ගැන.

මේකට අම්මලගෙ විභාගෙ කියල කියන්නෙ අනාදිමත් කාලෙක ඉඳන්. හේතුව තමයි ළමයින්ට වඩා මේ විභාගෙට ලෑස්තිවෙන්නෙ අම්මලා. තමන්ගෙ ළමයා හොඳ ඉස්කෝලෙකට යවා ගන්න තියන එකම විදහ තමයි මේ විභාගය.

කෙටියෙන් කියනවා නං මේ විභාගෙ තියෙන හොඳ කම තමයි දක්ෂ දරුවෙක්ට තමන්ගෙ අධ්‍යාපන කටයුතු කරගෙන යන්න හොඳ පහසුකම් තියන “ජනප්‍රිය පාසලක්“ ලැබෙන එක.

තියන නරකම දේ තමයි පොඩි ළමයින්ට දරා ගන්න බැරි තරම් වැඩ ගොඩක් තියන, පොඩි ලමයින්ට තමන්ගෙ ළමාවිය කියන්නෙ මොකක්ද කියල අමතක කරවල පන්ති යන එක. සෙල්ලමක් කරන්න දන්නෙ නැති, ප්ලාස්ටික් සෙල්ලම්බඩු ගැන දන්න කොළපතක් පදින්න, ටයර් එකක් පදින්න දන්නෙ නැති ළමයි ඕනෙ තරම් අපි අතර ඉන්නවා

මේකට කරන්න තියෙන්නෙ ලංකාවෙ හැම පාසලක්ම එක වගේ දියුණු කරල “ජනප්‍රිය පාසලක්“ කරන එක. ඒ වගේම කවදාවත් වෙන්නෙ නැති එකත් ඒකම තමයි. ඒක හන්දා හැමදාමත් මේ අම්මලාගෙ විභාගෙ ඒ විදිහටම තියෙයි.  මොකද අම්මලාට ඕනෙ තමන්ගෙ පුතා කොළඹ රෝයල් එකට හරි කොළඹ ආනන්දෙට හරි දාන්න. එකම නම තිබ්බත් පොලොන්නරුවෙ හරි හොරණ රෝයල් වත් කොට්ටාවෙ ආනන්දෙට වත් ඒ අය කැමති නැත්තෙ ඒකයි. (මෙතන කිසිම ඉස්කෝලයක් පහත් කිරීමක් නැති බව සලකන්න)

අපේ පොඩි කාලෙ ශිෂ්‍යත්වෙට තිබ්බෙ ගනනුයි සිංහලයි විතරයි. ඒත් දැන් ළමයින්ට ඊට වඩා දේවල් ඉගන ගන්න තියනවා. කමත් භාෂාව, ගස් වැල් ගැන, කවි, සීපද, ආදි වාසීන්, සිංහල ජනක්‍රීඩා, පරිසරය වගේ දේවල් දැන් ලමයි ඉගන ගන්න ඕනෙ. මේකෙ එක අතකින් හරිම  හොඳ දෙයක්. ඕනැම ලමයෙක් තමන්ගෙ සංස්කෘතිය ඉගන ගන්න ඕනෙ. මේ විභාගෙන් ඒක කවර් කරනවා.

ඒත් මේ ළමයින්ගෙන් 90%ක් මේ දේවල් ඉගන ගන්නෙ තියරි විතරයි. කමත් භාෂාව ඉගනගත්තට කමතක් දැකල නෑ. ගස් වැල් ගැන ඉගන ගන්නවා. ගහේ තියන ප්‍රයෝජන ගිරව් වගේ කටපාඩමින් කියන්න පුළුවන්. ඒත් ගහකොළක ඇත්ත වටිනාකම දන්නෙ නෑ. අනික මේ දේවල් උගන්නන්නෙ තරඟ විභාගයකට විතරයි. එතනින් එහා ඒ දැනුම කවදාවත් ප්‍රයෝජන වත් වෙන්නෙ නෑ.

මගෙ ඥාතියෙක්ගෙ දියනියක් මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙට වාඩිවුනා. ඒ දවස්වල එලියට බහින්නෙත් අඩුවෙන්. වැඩිපුරම ඉන්නෙ පන්තිවල. වැරදිලාහරි එලියට බැස්සොත් අම්මා ඇවිත් පාඩම් කියල දෙනවා. දුව අර ගහ මොකක්ද? ඒ ගහේ ප්‍රයෝජන මොනවද?  මේ කෘමියා මොකාද? උගෙන් ගොවියන්ට තියන ප්‍රයෝජන මොනවද?. ළමයිත් රොකට් එක වගේ. ගින්දර වගේ උත්තර දෙනවා.

මෑතකදිත් ඒ දුව මට හම්බවුනා. එදා ඒ අම්මා පෙන්නුවෙ වෙරළු ගහක්. මම නිකමට වෙරළු ගහක් පෙන්නල ඒ ගහ මොකක්ද ඇහැව්වා. ඒ ළමයා කල්පනා කරල කල්පනා කරල දන්නෙ නෑ කිව්වා. ඉතින් පරිසරය වගේ දේවල් තියරි වලින් ඉගැන්වුවහම තියන අවුල තමයි මේ.

අඩුම තරමේ මේ දේවල් 8 පන්තියෙදි වත් උගන්නනව නං ටිකක් හරි මතක තියෙයි. අවුරුදු 10ක් වගේ පොඩි එකෙකුට මේ තරං දේවල් දැම්මට ඔළුවට වැඩක් තියෙයිද?

මේ ළමයින්ට මීට වඩා පරිසර හිතකාමී විදිහකට උගන්නනව නං තවත් හොඳයි. ඒ කියන්නේ ඒ ඒ අදාල පරිසරයට ගිහිල්ලා එහෙම. ඒත් ඉතින් එහෙම වුනොත් හවස ශිෂ්‍යත්ව පන්තිය මිස් වෙනවා. අපේ ගම, මාටින් වික්‍රමසිංහ කෞතුකාගාරෙ වගේ තැන් තියනවා ටිකක් මේ වගේ දේවල් තියන. ඒත් කවදාවත් අර ඔරිජිනල් ටේස්ට් එක ඒවායෙන් ගන්න වෙන්නෙ නෑ.

මේ කිව්වෙ ජීවිතේට ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ නැති ගොන් හිතලුවක් විතරයි.

ශිෂ්‍යත්වය කියන්නෙ තරඟ විභාගයක්. ඉතින් දිනන්නෙ ඉහලින්ම ඉන්න කට්ටිය විතරයි. ශිෂ්‍යත්වෙට ලකුණු දෙන්නෙ 200න්. එක පේපර් එකකට 100ක්. මේ ගමන ශිෂ්‍යත්ව කඩඉම් ලකුණ 164යි. එතකොට එක පේපර් එකකට සාමාන්‍යය 82යි. නිකං හිතන්න උසස් පෙල සාමාන්‍ය පෙල විතරක් A එකක් ගන්න ළමයෙක් ගන්න ඕනෙ 75යි. එතකොට ශිෂ්‍යත්වය කියන විභාගෙ සමත් වෙන්න උසස්පෙල A එකකට වඩා ලකුණු සාමාන්‍යක් තියෙන්න ඕනෙ. ලකුණු 150ක් තියන ළමයා ශිෂ්‍යත්වෙ අසමත්. එහෙම ළමයෙක් මෝඩයෙක් හරකෙක් කියල දෙමව්පියො හංවඩු ගහනවා. ඒත් ඇත්තටම ඒ ළමයා අසමත්ද?

තීරණය ඔබට බාරයි.

හැම අවුරුද්දකම ශිෂ්‍යත්වෙ ප්‍රතිපල ආවහම මාධ්‍ය ඉස්සරහට විභාගෙ පළවෙනියො එනවා. ඇවිත් මෙහෙම කියනවා.

“ මම හැමදාම එදා දෙන පාඩම් එදාම පාඩම් කලා. අමතර පන්ති ගියා. ගුරුවරු උදව් කලා, දෙමව්පියො උදව්කලා. මට හරිම සතුටුයි විභාගෙ ඉහලින් පාස්වෙච්ච එකට. මම ලොකු වුනහම දොස්තර කෙනෙක් වෙනවා“

එහෙමත් විභාග පාස්වෙන්න පුළුවන්. ඒත් මම හිතන්නෙ නියම හරිම ජයග්‍රිහකයෙක් වෙන්නෙ මේවගේ කතාවක් කරන ළමයෙක්.

“මම හැමදාම ඉස්කෝලෙ ගියා. ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ මම පෝතක බාලදක්ෂ කලා, පරිසර කමිටුවෙ හිටියා. ඉස්කෝලෙ හුඟක් බාහිර වැඩවලට සහභාගීවුනා. සමස්ත ලංකා 11න් පහල ක්‍රීඩා තරඟවලට සහභාගී වුනා. හවස් වරුවෙ මම අයියලා එක්ක ගමේ ඇවිද්දා. ගම ගැන, කුඹුරු නියර ගැන ගස් ගැන හුඟක් පරිසරය ගැන මම ඉගනගත්තෙ අයියලත් එක්ක ගමේ ඇවිදල. මගේ අම්මල තාත්තල මට තමන්ටම ඉගන ගන්න කියල ලොකු නිදහසක් දීල තිබ්බා. මට හරිම සතුටුයි විභාගෙ ඉහලින් පාස්වෙච්ච එකට. මම ලොකු වුනහම රටට වැඩදායී කෙනෙක් වෙනවා“

කළබල වෙන්න එපා. නිකං ලිව්ව කතාවක් විතරයි. ඒ වගේ ළමයින්ට කියන්නෙ රස්තියාදුකාරයො කියල. පොඩිකාලෙ ඉඳං රස්තියාදුගහන එවුන් කවද්ද විභාග පාස්කලේ කියල ඉස්කොලෙ ඉන්න හැම අම්ම තාත්තම කතාවෙයි.

ඇත්තටම නිකං හිතට ආවට ලියපු කතාවක් විතරයි. සමහරවිට කවදහරි මමත් ළමයෙක්ව ශිෂ්‍යත්ව පංති අරං යනවා ඔයාලට හම්බවෙයි. එදාට ළඟ ඉන්න කෙනාට මාව පෙන්නල අන්න අර ශිෂ්‍යත්වෙ ගැන ලොකු කතා කියපු එකා තමුන්ගෙ ළමයා අරං පන්තියනවා කියන්න එපා.

රැල්ලට අපි ඔක්කොම ගසාගෙන ගිහින් ඉවරයි.

පොලිතින් තහනම මගේ ඇසින්

සැප්තැම්බර් පළවෙනිදා ඉඳන් ලන්ච් ෂීට්, ෂොපින් උර වගේම රෙජිෆෝම් පෙට්ටිත් තහනම් කරල. ඉතාමත්ම හොඳ දෙයක්. කොච්චර හොඳ දෙයක් වුනත් හැම එකකම පොඩි පරහක් හිටිනවා.

ඕනෑම ආණ්ඩුවකට කිසියම් දෙයක් තහනම් කරන්න එක රැයකින් පුළුවන්. ඒත් ලොකුම ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නෙ විකල්ප දෙන එක. දැන් මේ ප්‍රශ්නෙදි වුනත් තහනම ගෙනාවට ඒ වෙනුවට විකල්පයක් තවමත් නෑ.

ශොපින් උර වෙනුවට අපිට පුළුවන් රෙදි බෑග් පාවිච්චි කරන්න. ඒක තවත් ඉතාම පරිසර හිතකාමී අදහසක්. ලස්සන පාට පාට රෙදි බෑග් ගත්ත අය පාර පුරා ෂොපින් යනවා අපිට ඉස්සරහට බලාගන්න පුළුවන් වෙයි. මේකෙන් තවත් පිරිසකට ස්වයං රැකියා බිහිවෙනවා. බෑග් හදන අයට විතරක්ම නෙමෙයි ඩිසයින් කරන අයටත්. සුපිරි වෙළඳ සැල් නම් මේ ක්‍රමය මුල ඉඳළම පාවිච්චි කලා. අළුත් විදිහට එයාලා ඒ බෑග් නැවත පාවිච්චි කරනවා නම් පොයින්ට්ස් එකතු කරන්නත් උත්සාහ කලා. මේ මගින් පොලිතීන් බෑග් පරිහරනය යම්තාක් දුරකට අඩුවුනා. ඒත් පොළකට එහෙම යනවනම් ටිකක් ලොකු බෑග් අරන් යන්න ඕනෙ. පොළක් ගත්තොත් ලොකු මල්ලක එලවළු දාගෙන එන්න ලොකු මුදලක් ඕනෙ. දැන් තියන සාමාන්‍ය පවුලකට සතියකට කන්න ගේන්න පොඩි ෂොපින් උරයක් ඇති. ඒත් එයාලත් කවදහරි පුරුදු වෙයි කල් පවතින රෙදි බෑග් එකකට.

නමුත් මෙතනදි මට එන ගැටළුව තමයි මෙච්චරකල් ෂොපින් උර හදපු විකුණපු අයගෙ රස්සාවල් වලට මොකද වෙන්නෙ. ඒ කර්මාන්තශාලා වහල දාන්න වෙනවද? ඒ කර්මාන්ත ශාලා වලින් වෙන ව්‍යුත්පන්න හදන්න පුළුවන්ද? ෂොපින් උර කර්මාන්තය කියන්නෙත් ලොකු Supply Chain එකක්. මේ දාමයෙ එක තැනක් බිඳෙනවා කියන්නෙ මුළු දාමයම බිඳෙනවා කියන එක. ෂොපින් උර හදන්න ඕනෙ අමුද්‍රව්‍ය ගේන්න කට්ටියක් ඉන්නවා. පිරිපහදු කරන්න කට්ටියක් ඉන්නවා. හදන්න කට්ටියක් ඉන්නවා. බෙදාහරින්න කට්ටියක් ඉන්නවා. තව පාවිච්චි කරපු උර ප්‍රතිචක්‍රී කරනය කරන කට්ටියකුත් ඉන්නවා.  ගමේ සිල්ලර කඩේ තියෙන්නෙත් ෂොපින් උර. කර්මාන්ත ශාලාවෙ ඉඳන් ගමේ සිල්ලර කඩේට ෂොපින් උර එන තැනට එනකං කී දෙනෙක් ජීවත් වෙනවද? කඩදාසි උර එහෙමත් නැත්තම් රෙදි බෑග් හදල මේ දාමයෙ ඉන්න අයට ජීවත් වෙන්න පුළුවන්ද?

හවසට ගන්න කොත්තුවක් ගෙදරට ගේන්න රෙජිෆෝම් පෙට්ටි ඕනෙම නෑ. ඒක හන්දා වතුර  රැදෙනවා. මදුරුවො බෝවෙන්න පුළුවන්. රෙජිෆෝම් පුච්චන කොට පිටවෙන වායුව විෂ සහිතයි කියල මම කියවපු ලිපියක තිබ්බා. ඉතිං අපිට රෙජිෆෝම් භාවිතය ලේසියෙන් නැතිකරන්න පුළුවන්. ඒත් මම උඩ කතා කරපු ප්‍රශ්නය එහෙම්මම රෙජිෆෝම් වලටත් බලපානවා.

අන්තිමට අපි එමු ලන්ච් ෂීට්. කොච්චර නෑ බෑ කිව්වත් මේක නම් එදිනෙදා ජීවිතේට නැතිවම බැරිවෙනවා. මොකද හැමෝම බත් බෙදාගෙන වැඩට ගේන්න විදිහක් තියෙන්න ඕනෙ. ප්ලාස්ටික් කෑම පෙට්ටිය මේකට හොඳ ආදේශකයක්. නැවත භාවිතයත් පහසු හන්දා මේක ජනප්‍රිය වෙයි. ඒත් කෑම පෙට්ටියකට බෑග් එකක් ඇතුලෙ ලොකු ඉඩක් යනවා. පොඩි හෑන්ඩ් බෑග් එකක් ඇතුලෙ පර්ස් එකකුයි කුඩෙයි මේකප් සෙට් එකයි අරකය් මේකයි ඔක්කොම දාගෙන යන ගැහැනු කෙනෙකුට කෑම පෙට්ටියකුත් දාන්න ඉඩක් තියෙයි කියල හිතන්න අමාරුයි. පිරිමි අපි හුඟක් වෙලාවට බත් එක බැඳගෙන අරන් එන්නෙ අතේ. ඉතිං ඒක කෑම පෙට්ටියක් වුනොත් දැන්ම ඉඳන්ම විකල්පයක් හොයන්න වෙනවා.

ලන්ච් ෂීට් එකට හොඳම විකල්පෙ තමයි කෙසෙල් කොලේ. එහෙමත් නැත්තම් නෙළුම් කොලේ. හබරල කොලේ කියලත් අවුලක්ම නෑ. පරිසර හිතකාමී දේවල්. නමුත් හොයන්න හරිම අමාරුයි. කොළඹ අවට ඉන්න හුඟක් අය ජීවත් වෙන්නෙ තට්ටු ගෙවල් වල. ඉතිං කොහොමද කෙහෙල් ගස් වවන්නෙ. මේකට තමයි විසඳුමක් ඕනෙ.

අපේ තාත්තලා කියපු කතාවක් මට මතක් වෙනවා. මං හිතන්නෙ මේව සිද්ධවුනේ සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුකාලෙ. ඒ කාලෙ නීතියක් තිබිල තියනවා පොලොස් විකුනන්න බැරි. පොලොස් වික්කොත් පොලිසියෙන් අල්ලනවා. හේතුව පොලොස් වල අවසාන ප්‍රතිපලේ කොස්. කොස් තම්බනකොට හුඟක් දෙනාගෙ බඩ පිරෙනවා. ඒක හන්දා පොලොස් කාලෙ කැඩුවොත් ඒ දේ සිද්ධවෙන්නෙ නෑ. ඒක හන්දා ඒක තහනම් කියලා. ඒ වගේම කුරුම්බා වලටත් ඒ නීතියම තිබිල තියනවා. අවසාන පළය වෙන පොල් වෙනකං ඒවා තියන්න ඕනෙ වෑවර බීලා පොල් වෙන්න තියන ඒවා කලින් විනාස කරන්න ඔට්ටු නෑ වගේ.

මට හිතෙන්නෙ මේ ෂොපින් බෑග් නීතියත් එක්ක කෙසෙල් ගස් වලට මේවගේම අළුත් අගයක් උදාකරයි. කෙසෙල් ගසේ අවසාන ඵලය වෙන්නෙ කෙසෙල් කැන නෙමෙයි කෙසෙල් කොලේ. කැන් සඳහා නොව අතු සඳහා කෙසෙල් වවයි. ඕනෙ නං කෙහෙල් අතු විනාශ කරන කට්ටියට විරුද්දව නඩු දායි. තෛපොන්ගල් වගේ උත්සව වලට කෙසෙල් ගස් පිටින් හිටවන එකට අතුරු තහනම් නියෝග දායි. අන්තිමට නිකං පරඬැල් වෙලා යන කෙහෙල් කොලේට අපමණ අගයක් ලැබෙයි.

නෑ මං නිකං විහිළුවට කිව්වෙ.

ඉස්සර විහිළු කතාවක් තිබ්බා සිරිකොතේ තිබ්බ කෙහෙල් මලක් ඉදිලා ඒක කපනවා පෙන්නන්න රනිල් මහත්තයව එක්කං ගියපු කතාවක්. කෙහෙල් කැන කපන්න ආපු මිනිහා ඉස්සෙල්ලම ගහේ කඳට පිහි පාරක් ගහල පාත් කරල කැන කපපුවම රනිල් මහත්තයා කිව්වලු අපරාදෙ ගහ කැපුවෙ තිබ්බනං තව කැනක් හැදෙනවනෙ කියල. මෙව්වා තනිකරම මඩ ගහන්න හදපු විහිළු කතා. හැබැයි කෙහෙල් කොල සීන් එක නැගල ගියොත් වඳ පීදෙන්න හරි ආයි කෙහෙල් ගස් වවන්න පුළුවන්.

මීට වඩා කෑම ප්‍රශ්නෙට සාර්ථක විසඳුමක් අවශ්‍යය වෙයි ඉස්සරහට. මොකද රුපියල් සීයක් එකසිය පනහක් දීල කන බත් එකට කවුරුවත් කෙහෙල් කොලේට විතරක් තව රුපියල් 20ක් 30ක් වියදම් කරන්න මිනිස්සු සූදානම් වෙන එකක් නෑ.

ඕනෑම දෙයකට සූදානම් වෙන්න කාලයක් ඕනෙ (මේ දීල තියෙන්නෙ ඒ මාස දෙක. කැමතිනං කෙහෙල් ගස් හිටවගන්න කියන්න එපා). ඒ වගේම මිනිස්සු ඒකට මිනිස්සුන්ගෙ ආකල්ප හැදෙන්නත් කල් යන්න ඕනෙ. උදාහරණයක් විදිහට පාරවල් අයිනෙ කුණු දැම්ම එක. ඒක එක කාලයකදි අවම වුනා. මොකද හැම තැනම ලස්සනට තිබ්බ හන්දා. ඒ ආකල්පෙ දිගටම තිබ්බනං අපිට සිංගප්පූරුව වගේ ක්ලීන් එකට කොළඹ තියන්න තිබ්බා. ඒත් අපිරිසිදු තැන් වැඩිවෙනකොට මිනිස්සුන්ගෙ ආකල්පත් ඒවගේම වෙනස් වෙලා තැන තැන කුණු දාන්න පටන් ගන්නවා.

කෙසෙල් කොලේ බත් රහයි කියල මිනිස්සු දන්නවා. ඒකම මාකටින් පොයින්ට් එකක් කරගන්න පුළුවන්. හැබැයි කෙසෙල් කොලේ එකම පොයින්ට් එක විය යුතු නෑ. ලඟදි ලිපියක දැක්කා කෙසෙල් කොළයක් දවස් ගානක් තියාගන්න හදන්න පුළුවන් කියල නව නිර්මානයක් කල කෙනෙක්.

මේ ප්‍රශ්නෙට විසඳුමක් හොයන්න ඕනෙ. ඒ වගේම මෙතන ලොකු වෙළදපලක් තියනවා. පොඩ්ඩක් හිතන කෙනෙක්ට හොඳ අවස්ථාවක් වෙයි.

මේක දේශපාලන පෝස්ට් එකක් නෙමෙයි. දේශපාලන වශයෙන් බලන්නත් එපා. මෙතන තියෙන්නෙ මිනිස්සු මොකද කරන්නෙ කියන එක ගැන කතා කරන එක විතරයි. 

මාකටින් ෆේල්ද? සර්විස් ෆේල් ද?

අනාදිමත් කාලයකින් පෝස්ට් එකක් ලිව්වෙ නෑ. ඒක හන්දා මේ ලියනවත් නෙමයි. නිකං ආවට ගියාට පෝස්ට් ලියන්නත් බෑ. ලිව්වට කියවන සෙට් එකත් අඩුයි දැන්.

අද කියන්න යන්නෙ ගෙදර වෙච්ච සිද්ධියක්. ප්‍රධාන චරිත තාත්තයි මමයි.

ගෙදර දැනට තියෙන්නෙ ඩයලොග් ටී වී පරණ කනෙක්ෂන් එකක්. මේකෙ ප්‍රෝගෑම් රෙකෝඩ් කරන්නවත් රිවයින්ඩ් කරල බලන්නවත් බෑ. සමහර වැඩසටහන් නිදිමරාගෙන බලන්නත් බෑ. ඉතිං හරිම ප්‍රශ්නෙ. ඉස්සර වගේ නෙමෙයි. මමත් ගෙදර එනකොට රෑ වෙනවා. ඉතිං රටේ තොටේ වෙන්නෙ මොනවද කියල දැන ගන්න නිවුස් බලන්න විදිහක්වත් නෑ.

මේ අව් අස්සෙ තමයි අපේ තාත්තට SLT පියෝ ටීවී එකෙන් කොල් එකක් එන්නෙ. පහල නැන්දලගෙන් තමයි නොම්මරේ හොයාගෙන තියෙන්නෙ. කතා කරපු කෙනා තාත්තට කියල තියෙන්නෙ ඒ කනෙක්ෂන් එකේ රිවයින්ඩ් ටීවී තියනවා, රෙකෝඩින් තියනවා. කනෙක්ෂන් ෆී එකත් දෙපාරකට ගෙවන්න පුළුවන්. හැබැයි දැන් අපි ඉන්න පැකේජ් එකට වඩා රුපියල් 200ක් වැඩියි.

ඒ අතරෙ ඩයලොග් එකෙන් තාත්තට SMS එකක් එවලා එක දවසක් ඇතුලත රිවයින්ඩ් ටීවී ගන්න පුළුවන් රුපියල් 99කට. දවස් දෙකකට 199යි කියල.

අමතර 199ක්. කමක් නෑ ඕනෙ එකක්. එහෙම හිතාගෙන තාත්තත් එක්ක කතා කලා තාත්තගෙ තීරනේ මොකක්ද බලන්න.

මේ තියෙන්නෙ තාත්තගෙ අවසාන නිගමනය.

තාත්තා කියනවා හම්බවෙන චැනල් ගානත් එකමයි. SLT එකේ පැකේජ් එක වැඩියි, හැබැයි රිවයින්ඩ් ටී වී දවස් දෙකකට ගත්තොත් ඩයලොග් එකත් ඒ ගානට එනවා. මෙච්චර කාලෙකට ඩයලොග් ටීවී කැඩිලා නෑ. හැබැයි පොඩි අකුණක් ගැහැව්වත් නැන්දලගෙ පියෝ ටීවී එක කැඩෙනවා. ඒක කැඩුනහම හදන්න සුමානයක් විතර යනවා. ඒකටත් කොල් 2-3ක් දෙන්න ඕනෙ. අපිට ඩයලොග් ටීවී පේන්නෙ නැත්තෙ වැස්සක් එන වෙලාවට විතරයි. ටීවී කනෙක්ෂන් නැතුව සුමානයක් ඉන්නවට වඩා වැස්ස වෙලාවට විනාඩි 5-10ක් ටීවි නැතුව ඉන්න එක සැපයි. ඒක හන්දා අපි ඩයලොග් ටීවි එකට රිවයින්ඩ් ෆැසිලිටි එක අරං ඉම්මු.

මුදල් ඇමටිතුමාගේ අවධානය පිණිසයි

හිතාදර ඇමටිතුමනි,

අද දින මා සේවයට පැමිණෙන විට උදේ එෆ් එම් චැනල් එකක පත්තර කියවන වැඩසටහනක් ඇසීමි. එහි එක පත්තරේක ප්‍රවෘත්තියකට අනුව ඔබ තුමන්ලා සේවක අර්ථසාධකය අවුරුදු 55 පිරුණු පසුව ගන්නට යාමේදී 14%ක බද්දක් ගසන්නට සූදානම් වන බව සඳහන් විය.

මේ දවස්වල ආණ්ඩුවට සල්ලි නැති බව සකල සිරිලාංකිය මහජනයාට පෙනෙන්නට තිබේ. ආන්ඩුවට සල්ලි නැත්තේ අපට අහවල් කෙමනක් ලබාදීමට නොව ඔබ තුමාලට වාහන මිලදී ගැනීමට බව අපි දනිමු.

මා මේ කියන්න යන්නේ ඔය 14% බද්ද ගැසුවාට ඕකට අහුවෙන්නේ කීප දෙනෙක් විතරක් කියාය. මන්ද යත් දැන් තියන කොම්පැනි ගොඩක් EPF ETF ගෙවන්නේ නැති නිසාය. ඉතිං ඔබතුමන්ලා බදු ගසා අපෙන් ගන්න දෙයක් ඔබතුමාලට නැතිවෙනවාය. ඒක හන්දා EPF ETF නොගෙවන කොම්පැනි වලට අතිවිශාල බද්දක් ගැසීමෙන් ඔබ තුමන්ලාට තවත් ආදායම වැඩි වෙන්නාහුය.

මේ ආකාරයෙන් රටේ බදු ආදායම වැඩිකර ගැනීමට හා ඉන්පසු ඒ කොල්ලකාගත් සල්ලි වලින් තවත් අලුත්ම වාහන ගෙන්වා ලංකාව අමන්දානන්දයට පත්කිරීමට, රටේ වෙසෙන පුරවැසියෙක් හැටියට මගේ දැනුම ඔබතුමා සමග පොඩ්ඩක් සෙයා කරගැනීමට මම සිතුවෙමි.

මේවා ඉතාමත්ම කාලෝචිත, ප්‍රායෝගික යෝජනාය. එබැවින් කරුණාකර මේ වෙත ඔබගේ නොමසුරු අවධානය යොමු කරන මෙන් ඉල්ලා සිටිමි.

වාහන තෙල් බද්ද - කිසියම් වාහනයක් මසකට තෙල් ලීටර් 50කට වඩා පරිබෝජනය කරන්නේ නම් ඒ වාහනය ගෙදර තියන වාහනයක් නොවේ. එය දුවන වාහනයකි. දුවන්නේ සල්ලි පස්සේය. එබැවින් තෙල් ලීටර් 50ට වඩා ගසන ගෘහස්ථ වාහන වලට වෙනම බද්දක් අයකරගත හැක

ෆුල් ටෑන්ක් තෙල් බද්ද - ඔබ ආන්ඩුව විසින් සිගරට් ලූස් විකිනීම නතර කරන ලදී. ගන්නවා නම් පැකට් එක පිටින් ගත යුතුය. ඒ ආකාරයට වාහනේට සැෂේ ආකාරයෙන් තෙල් ගැසීම නතරකල යුතුය. රුපියල් 100ක තෙල් නොගසා එය ෆුල් ටෑන්ක් ම ගැසිය යුතුය. අඩු ගනන් ගහන වාහන හිමියන්ගෙන් දඩ අයකරගත යුතුය.

හෝටල් නේවාසික බද්ද - සෑම මාසයක් අවසානයේදීම ලංකාවේ සියලුම නිවාඩු නිකේතන වල පවුල් පිට්න් ලැගුම් ගත් සියලුම ශ්‍රීලාංකිකයන් සොයා ඔවුන්ට බද්දක් පැනවිය යුතුය. ඔවුන්ට හෝටල් වල ලැගුම් ගැනීමට සල්ලි තියෙනවානම් ඇමතිවරුන්ට වාහන ගැනීමටත් කීයක් හරි දිය හැකිවිය යුතුය.

ඕටී බද්ද - සෑම සේවකයෙකුම හවස හයෙන් පසුව ගෙදර යායුතුය. ඕටී යනු ඔහුගේ අකාර්යක්ෂම කම නිසා හිදීමට සිදුවන අමතර කාලයයි. ඔවුන් සිය පවුල් අඹුදරුවන් සමග සිටිය යුතුය. කිසියම් සේවකයෙකු හවස හයෙන් පසුව ආයතනයක සිටී නම් සේවකයාගෙන් ආදායම් බද්දක්ද ආයතනයෙන් තවත් බද්දක්ද අයකරගතයුතුය.

විරැකියා බද්ද - රස්සාවක් නොකරන හැමගෙන් බද්දක් ලබාගතයුතුය. මන්ද එවිට ඔවුන් උද්ඝෝශන කර කර ඉන්නේ නැතුව රස්සාවක් හොයා ගන්නා බැවින්

හිඟන බද්ද - මෙය ඇමතිවරුන් සම්බන්ධයෙන් පනවන බද්දක් යයි කියා බය වෙන්න ඕනේ නැත. රටේ බොහොමයක් පාර තොටේ සිටිනා බොරු හිඟන්නන් නැතිකිරීමේ අටියෙන් මේ බද්ද හිඟන්නන්ගෙන් අයකරගත යුතුය

ලොකු සීන් බද්ද - පොළවට අඩි ගානක් උඩින් යන ගැහැනුන් මිනිසුන් ඕනෑම කෙනෙකුට මේ බද්ද ගැසිය හැකිය. හුඟක් අය උඩින් යන නිසා පළමු කාර්තුවේදී ඉහල ආදායමක් ආණ්ඩුවට ලැබිය හැකිය. ඉන්පසු බද්ද නිසා හුගක් අය නැවත පොළව මට්ටමට එනු ඇත.

පර්මිට් විකිනීමේ බද්ද - පහුගිය කාලය පුරාම මන්ත්‍රීවරු ඇමතිවරු තමන්ට ලැබුනු පර්මිට් වික්කෝය. අපි අතින් සල්ලිවියදම් කර ඔවුන්ට පර්මිට් අරන්දෙන්නේ ලැජ්ජා නැතුව තමන්ගේ ආසනයට යාමටය. එය විකුනන මන්ත්‍රීන්ට බද්දක් ගැසිය යුතුය.

කුණු බද්ද - පාරවල් පුරා කුණු දමන්නන්ට අධික බදු ගැසිය යුතුය. එවිට අඩුම තරමේ පාරවල් හරි සුද්දවනු ඇත

වයසට යාමේ බද්ද - හැමෝම වයසට යනවාය. ඉතින් වයසට යන හැමගෙන් (ඇමතිවරු මන්ත්‍රීවරු හැර) වයසට සරිලන බද්දක් ගැසිය හැකිය.

මේ ආකාරයට හෝ බදු ගසා ඔබතුමන්ලා වාහන ගන්නේ නම් අපි ඉතා කැමැත්තෙමු. අපේ පාර්ලිමේන්තුව තරම් උත්කෘෂ්ට පාර්ලිමේන්තුවක් තවුතිසාවේවත් නැත.

වීනස්.... ඔයා

පහුගිය ටිකේම මම හිටියෙ ගෙදර. ඉතිං මෙහෙම ඉන්නකොට තාත්තගෙ යාළුවෙක් ගෙදර ආවා. ඒ අන්කල්ට එයාගෙ ගෙදර මිදුලෙ වෙනස්කම් වගයක් කරගන්න ඕනෙ කියල කිව්වා. මම ගෘහ නිර්මාන ශිල්පියෙක් නොවෙන බව කිව්වත් අන්කල්ගෙ පේරැත්තය නම් අඩුවුනේ නෑ. අන්තිමට මට ඒ ගෙදර මිදුල බලන්න යන්න වුනා. ඒ අන්කල්ලට සල්ලි තිබ්බට ඒවගේ දේවල් ගැන එච්චර අවබෝධයක් තිබ්බෙ නෑ.

ඒ ගෙදර මිදුල හරිම ලස්සනට හදලා තිබ්බා.  මල් වවලා කරන්න ඕනෙ හැමදේම වගේ කරල තිබ්බා. ටික වෙලාවක් යනකොට අන්කල් පික්චර් පෝස්කාඩ් එකක් ගෙනල්ලා මට ඕනෙ මේ වගේ මිදුලක් කියල මට පෙන්නුවා. පෝස්කාඩ් එකේ තිබ්බෙ යුරෝපෙ කොහෙ හරි මාලිගාවක මිදුලක්. පෝස් කාඩ් එකේ තිබ්බ එකයි තියන මිදුලයි හරියට ගල් බනිසුයි කිඹුලා බනිසුයි වගේ වෙනස්.

ඉතිං මම අන්කල්ට කිව්වා මෙහෙම බෑ මේක අපිට පුළුවන් විදිහ මේකයි මෙහෙම කරමු කියල අදහසක් දුන්නා. අන්කලුත් පැණි බූන්දි හම්බවෙච්ච පොඩි එකෙක් වාගෙ ඒකට කැමතිවුනා.

මිදුලෙ එක තැනකට ගැහැණු කෙනෙක් ගෙ පිළිමයක් හොඳයි කියල මම යෝජනා කලා. අන්කලුත් කැමති වුනා. පස්සෙ ඒ වෙලාවෙම පිළිමයක් හොයන්න අපි පිටත්වුනා.

අපිට පිළිම කඩයක් හම්බවුනා. අපි පිළිම බලනකොට වීනස් දෙව්දුවගෙ පිළිමයක් හම්බවුනා. මම ඒක හොඳයි කියල තීරනය කරල ඒකේ ගාන ඇහැව්වා. ඩිස්කවුන්ට් ඔක්කොම දාලා දහඅටදාහකට ඒක දෙන්නම් කිව්වා. 

ඒත් අන්කල්ගෙ මූන ටිකක් හොඳමදි.

එහායින් හිටපු වතුර ගෙනියන කාන්තාවගේ පිළිමයක් පෙන්නලා කීයද කියල අන්කල් ඇහැව්වා. ඒක රුපියල් විසිදාහක් කියල කඩේ කෙල්ල කිව්වා.

පස්සෙ අන්කල් මාව පැත්තකට අඬගහගෙන ගියා. ඊට පස්සෙ ඇතිවෙච්ච කතාව මෙහෙමයි.

අන්කල් - පුතා අපි මේ විසිදාහෙ එක ගම්මු.

මම - ඇයි අන්කල් වීනස් පිළිමෙ ලාබනෙ. ඒක ලස්සනයිත් එක්ක.අන්කල් - මේ කඩේ කෙල්ල හරි කපටියි.
මම - ඒ මොකෝ අන්කල්අන්කල් - මම බලාගෙන අර අතුත් නැති බාගෙට අන්දවපු පිළිමෙ කොහොම හරි පුතාගෙ කරේ ගහන්න හදනවා. තව දෙදාහයිනෙ වැඩි වෙන්නෙ. අත පය තියන සම්පූර්ණ පිළිමයක් අරං යං පුතා.

ඊට පස්සෙ ඉතිං මම ලෝකෙ කොයි වීනස් පිළිමෙත් අත් නෑ ඒක එහෙම තමයි කියල අන්කල්ට කියල දුන්නා. 

සෑම සාර්ථක මිනිසෙක් පිටුපසම ගැහැණියක් ඇත, ඒ ගැන ගැහැනුන් කියන දේ.

ඉවානා

ඒ කාලෙ කොච්චර ලස්සනද? සීත කාලෙට හිම වැටෙනවා. වසන්ත කාලෙට ගස්වල මල් පිපිල සුවඳ හමනවා. ග්‍රීස්ම කාලෙට හරිම රස්නෙයි. කොච්චර රස්නෙ වුනත් හැමදාමත් මං සන්තෝසෙන් හිටියා.

පොඩි කාලෙ පුරාම මම කලේ හිම මත ලිස්සායාම. මම ඒකට හුඟක් දක්ෂයෙක් වුනා. මගෙ තාත්තාත් ඒකට මට උදව් කලා

මගේ තරුණ කාලෙ. චෙක් රටේ ඉපදිච්ච මං පොඩිකාලෙම ඇමරිකාවට ආවෙ හොඳ ජීවිතයක් ගෙවන්න දාහක් හීන මවාගෙන. නාඹර තරුණ කාලෙ ගෙදරට වෙලා ඉන්නකොට දකින හැමෝම කිව්වෙ චෙක් රටේ කෙල්ලො හරිම ලස්සනයි කියලා. ඒක මම ඇහැව්වෙ එකපාරක් දෙපාරක් නෙමෙයි. එකම දේ ආයි ආයි ඇහෙනකොට මටත් හිතුනා ඒක ඇත්තක් කියල. මමත් ඒක විස්වාස කලා. පස්සෙ කාලෙක ප්‍රොයිඩ් මහත්තයා ලියපු පොතක් කියවනකොට මම දැක්ක එහෙම හිතෙන එකට කියන්නෙ වර්ණපාල තියරිය කියල.

ටික කාලයක් යනකොට මටම හිතුනා මම ලස්සන ඇති කියලා. මම ටිකක් විලාසිතා නිරූපනය පැත්තට බර වුනා. චෙරි ගෙඩියක් වගේ ලස්සනට හිටපු මටත් ඕනෙ නම් එක රැයින් ජනප්‍රිය නිරූපිකාවක් වෙන්න තිබ්බා ප්ලේ බෝයි වගේ සඟරාවක කවරෙක හිටිය නම්. ඒත් මම කවදාවත් එහෙම කලේ නෑ. මට කවදාහරි දිදුලන අනාගතයක් තියනවා කියල දවසක් හම්බවෙච්ච ජිප්සි ආන්ටි කෙනෙක් අත බලලා කිව්වා. ඉතිං මොකටද?

මෙහෙම ඉන්නකොට තමයි මට හැත්තෑ ගනන් වල මුල ඇල්ෆ්‍රඩ් හම්බ වෙන්නෙ. ඇල්ෆ්‍රඩ් හරි හැඩකාරයා. එත් මගෙ හිත එච්චර කැමැත්තක් තිබ්බෙත් නෑ. කොහොම වුනත් අපි බැන්දා. හුඟක් ගැහැට මැද්දෙන් ගෙවපු අපේ ජීවිතේ අවුරුදු දෙකක් යනකොට අපි ලිහාගත්තා.

මේ විදිහට මම ටික කාලයක් ආයෙත් තනියෙන් හිටියා. මම සහබාගීවෙච්ච මොඩ්ලින් ෂෝ එකක් බලන්න ආපු ඩොනල්ඩ් මාව දැකල කරපු විවාහ යෝජනාව මම එකහිතින් පිළිගත්තා. මටම ගැලපෙන කෙනා මට හම්බවුනා. දෙවියන් වහන්සේ අපි දෙන්නව මුනගැස්වුවා. අපි දෙන්නා නිසා අපි දෙන්නා ගොඩක් සතුටින් හිටියා.  ඩොනල්ඩ් ඒ කාලෙත් සල්ලිකාරයා. හැබැයි මං හම්බවුනාට පස්සෙ ඒ සල්ලි තව දහ පාලොස් ගුණේකින් වැඩි වුනා කියල එයා නිතරම එයාගෙ යාළුවො එක්ක පාරම් බෑවා. එයාටම ගැලපෙන යාළුවො ටික. ඒ අය හැම වෙලාවෙම කිව්වෙ ඔය දෙන්නා හරියට මැච් වෙනවා කියලා. ඉතිං අපි සන්තෝසෙන් හිටියා.

එයා හන්දා, එයාගෙ සල්ලි හන්දා මම එයාගෙම බලපෑමටම සමාජ ක්‍රියාකාරිනියක් වුනා. ගෙදර වැඩකරන ගමන් සමාජෙටත් මොනව හරි වෙන්න ඕනෙ කියල මමත් හිතුවා.  ඩොනල්ඩ් හරිම නාස්තිකාරයා. මම එයා නාස්ති කරන සල්ලි ඉතුරු කරන්න පෙළඹෙව්වා. එයා නිතරම ඒ ගැන මට ප්‍රශංසා කලා. මම බලන් ඉන්දැද්දි එයාගෙ ව්‍යාපාර දෙගුණ තෙගුණ වුනා. හැම සාර්ථක මනුස්සයෙක් පිටිපස්සෙම සාර්ථකත්වයට පාර පෙන්නපු ගැහැනියක් ඉන්නවා කියලා කියන කතාව මං ආයි ඔප්පු කලා.

කාලෙත් එක්ක අපට ළමයි ලැබුනා. ව්‍යාපාර ගැන බලන්න තිබ්බා. සමාජ සත්කාරක වැඩ තිබ්බා. මං වයසට ගියා. අන්තිමට මට ඩොනල්ඩ් මග හැරුනා. අවුරුදු පහළවකට විතර පස්සෙ අපි වෙන්වුනා. ඒත් එයා අද ඉන්න තත්ත්වෙන් ඉන්නෙ මං හන්දා.

මර්ලා මේපල්ස්

මං ඉපදුනේ ජෝර්ජියාවෙ. පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම මට ලස්සන රූපයක් තිබ්බා. අල්ලපු ගෙදර එලිසබත් නැන්දා හැම වෙලාවෙම කිව්වෙ මේ කෙල්ලට නං තියෙන්නෙ මහරැජිනට වගේ ලස්සන රූපයක් කියලා. අපේ තාත්තගෙ අය්යා පිලිප් මහප්පා කිව්වෙත් ලෝරා බලන්න මේ කෙල්ල කවද හරි  නිලියක් වෙනවා කියලා. ලෝරා කිව්වෙ මගෙ අම්මා.

හැමෝම පොඩි කාලෙ ඉඳන් මේ නිලි පිස්සුව ඔළුවට දාල තිබ්බ හන්දා හැම වෙලාවෙම  හිත වැඩ කලේ ඒ දිහාවට. අන්තිමට මම දිනුවා. මට මැක්සිමම් ඕවර්ඩ්‍රයිව් ෆිල්ම් එකේ රඟපාන්න හම්බ වුනා. එතන ඉඳන් මම නිලිකමට වැඩ කලා. ඊට පස්සෙ මට හොඳ කලක් ආවා. 1991 දි පොඩි වැඩි වැඩකට අතගැහැව්වෙ අමතර ගානක් හොයා ගන්නම නෙමෙයි. මගෙ දක්ෂතාවය කොහොමද බලන්න. ඒ වැඩෙත් හරි ගියා. මම රෙස්ලින් තරඟ වල නිවේදිකාවක් වුනා.

දවසක් එයා (ඩොනල්ඩ්) රෙස්ලින් තරඟයක් බලන්න ආවා. ටිකක් වෙලා යනකොටයි තේරුනේ එයා රෙස්ලින් නෙමෙයි බලන්නෙ මං දිහා කියලා. ඩොනල්ඩ් සල්ලිකාරයා. වයසත් ටිකක් වැඩියි. ඒ වෙනකොටත් එයා බැඳලා ඩිවෝස් වෙලා හිටියෙ. ඩිවෝස් වෙන්න හේතු හැටියට එයා කිව්වෙ ඒ ගෑනි එක්ක ඉන්න බෑ. එයා ගැන හොයනවා වෙනුවට සමාජ සත්කාර කොර කොර ඉන්නවා කියල.

සල්ලි බාගෙත් මැරෙන්න තියනවනං ගෙදරට වෙලා මනුස්සයව බලාගන්නෙ නැතුව පිස්සු නටන ගෑනුත් ඉන්නවනෙ කියල මම හිත හදාගත්තා. ඒ වෙනකොට ඩොන් (මම ආදරේට කියන්නෙ එහෙමයි) නැත්තටම නැතිවෙලා හිටියෙ. ව්‍යාපාර පාඩු වෙලා. එයාට සහයට කෙනෙක් ඕනෙම වෙලාව. එයා මගෙන් ඇහැව්වා. මම කැමතිවුනා. අපි බැන්දා.

මටම ගැලපෙන කෙනා මට හම්බවුනා. දෙවියන් වහන්සේ අපි දෙන්නව මුනගැස්වුවා. අපි දෙන්නා නිසා අපි දෙන්නා ගොඩක් සතුටින් හිටියා.  ඩොනල්ඩ් ඒ කාලෙත් සල්ලිකාරයා. හැබැයි මං හම්බවුනාට පස්සෙ ඒ සල්ලි තව දහ පාලොස් ගුණේකින් වැඩි වුනා කියල එයා නිතරම එයාගෙ යාළුවො එක්ක පාරම් බෑවා. එයාටම ගැලපෙන යාළුවො ටික. ඒ අය හැම වෙලාවෙම කිව්වෙ ඔය දෙන්නා හරියට මැච් වෙනවා කියලා. ඉතිං අපි සන්තෝසෙන් හිටියා.

ඩොන් මට හොඳට සැලකුවා. මමත් එයාට හොඳින් සැලකුවා. ඒ වෙනකොටත් මම රඟපානවා. ටී වී ෂෝස් කරනවා. ඒ හැම එකටම එයා එනවා. මං හන්දා එයාගෙ ජනප්‍රියතාවෙ වැඩිවෙනවා කියල එයා කීප සැරයක් මාත් එක්ක කියල තියනවා. මාත් ඒක දන්නවා. මනුස්සයට සල්ලි තිබ්බට එයාගෙ ජනප්‍රියතාවෙ එහෙම පිටින්ම නැතිවෙලා ගිහින් තිබ්බෙ. මගෙ ටීවී පර්සනැලිටි එක හන්දා ඩොන් තව තවත් ජනප්‍රිය වුනා.

ඩොනල්ඩ් හරිම නාස්තිකාරයා. මම එයා නාස්ති කරන සල්ලි ඉතුරු කරන්න පෙළඹෙව්වා. එයා නිතරම ඒ ගැන මට ප්‍රශංසා කලා. මම බලන් ඉන්දැද්දි එයාගෙ ව්‍යාපාර දෙගුණ තෙගුණ වුනා. හැම සාර්ථක මනුස්සයෙක් පිටිපස්සෙම සාර්ථකත්වයට පාර පෙන්නපු ගැහැනියක් ඉන්නවා කියලා කියන කතාව මං ආයි ඔප්පු කලා.

කාලෙත් එක්ක අපට ළමයි ලැබුනා. ව්‍යාපාර ගැන බලන්න තිබ්බා. දිගටම මට ටීවී වල වැඩ තිබ්බා. මං වයසට ගියා. අන්තිමට මට ඩොනල්ඩ් මග හැරුනා. අවුරුදු හයකට විතර පස්සෙ අපි වෙන්වුනා. ඒත් එයා අද ඉන්න තත්ත්වෙන් ඉන්නෙ මං හන්දා.

මෙලනියා

මම ඉපදුනේ හැදුනෙ වැඩුනෙ ස්ලෝවෙනියාවෙ. හැමදාමත් ස්ලෝවෙනියන් කෙල්ලන්ට තිබ්බෙ කඩා හැලෙන ලස්සනක්. පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම ඒ ලස්සන මගෙත් තිබ්බා. මගෙ පළවෙනි වෙළඳ දැන්වීමට ඉන්නකොට මට වයස දාසයයි මාසයයි. මං අවුරුදු පහේ ඉඳං මොඩලින් කලා. කොහොම හරි 18 වෙනකොට මම ඉතාලියෙ මොඩලින් ඒජන්සි එකක් එක්ක ගිවිසුමක් අත්සන් කලා. ස්ලෝවෙනියාවෙ කෙල්ලන්ගෙ ලස්සන පෙන්නල මුළු ලෝකෙම වශී කරන්න මට වුවමනාවක් තිබ්බා. මේ ඒජන්සි එකේ වැඩකරන කාලෙ මට නිව්යෝක් වල වැඩ වගේකට එහෙ ඉන්න වුනා. මට දිගටම වැඩකරන්න වුනේ ඇමරිකාවෙ සඟරා එක්ක. ජීකිව්, වැනිටි ෆෙයා, වෝග් වගේ සඟරා වලට මම නිරූපිකාවක් විදිහට පෙනී හිටියා. මෙහෙම ටික කාලයක් යනකොට වොග් සඟරාවෙ පිටු වැඩි හරියක් මගෙ පින්තූර වලින් පිරුනා. වෝග් සඟරාවෙ අයිතිකාර මහත්තයා ඩොනල්ඩ් මගෙන් ඇහැව්වා ඇමරිකාව හරි ලස්සන රටක්. ඉතින් ඇයි ඔයා මෙහෙ නවතින්නෙ නැත්තෙ කියල. ඒ වගේ ලොක්කෙක් කිව්වහම නොකරත් බෑ. ඉතිං මං ඇමරිකාවෙ වැඩකරන්න වීසා අරගෙන ඩොනල්ඩ් ගෙ මොඩලින් ඒජන්සියෙ වැඩකරන්න පටන් ගත්තා.

ඩොනල්ඩ් හුඟක් මගෙ වැඩ ගැන හොයල බැලුවා. ඒ මනුස්සයගෙ වයස එක්ක බැලුවම මගෙ තාත්තා වගේ. ඒත් පස්සෙ පස්සෙ මට තේරුනා අපි අතර තියෙන්නෙ තාත්ත කෙනෙක්ගෙයි දුවෙක්ගෙයි අතර තියන සම්බන්ධයක් නෙමෙයි කියල.

ඩොනල්ඩ් හන්දා මට 2001 ග්‍රීන් කාඩ් හම්බවුනා. ඩොනල්ඩ් මට පිස්සු වැටිලයි හිටියෙ. ඒ වෙනකොට එයා කසාද දෙකකින් වෙන්වෙලා හිටියෙ. ඒවට හේතු ගොඩක් එයා මට කිව්වා. මට තේරිච්ච විදිහට එයා ගොඩක් එයා ගැන වදවෙනවාට කැමතියි. කලින් දෙන්නම එයාලගෙ වැඩ විතරයි බලල තිබ්බෙ. ඉතින් මේ මනුස්සයට එපා වෙන එක අහන්නත් දෙයක්යැ.

ඩොනල්ඩ්ට උතුරන්න සල්ලි තිබ්බා. ඒත් එයා තවත් සල්ලි හොයන්න මහන්සිවුනා. මමත් එයාට උදව්කලා. ඩොනල්ඩ් මට විවාහ යෝජනාවක් ගෙනාවා. එතකොට මට 34. ඩොනල්ඩ් ට 58. අපි දෙන්නා ඒ වෙනකොට අපි දෙන්නට ආදරේ කලා. වයස නං කන්නයැ. ඕන තරං සත්‍ය ප්‍රේම බෘංගරාජයො ඉන්නෙ. අනික මං තරුණයි. වයසට ගියහම එච්චර පේන්නෙ නෑ. මට හිතුනෙම එහෙම. අන්තිමට අපි බැන්දා. 2006 එයා හන්දා මට සිටිසන් හම්බවුනා.

මටම ගැලපෙන කෙනා මට හම්බවුනා. දෙවියන් වහන්සේ අපි දෙන්නව මුනගැස්වුවා. අපි දෙන්නා නිසා අපි දෙන්නා ගොඩක් සතුටින් හිටියා.  ඩොනල්ඩ් ඒ කාලෙත් සල්ලිකාරයා. හැබැයි මං හම්බවුනාට පස්සෙ ඒ සල්ලි තව දහ පාලොස් ගුණේකින් වැඩි වුනා කියල එයා නිතරම එයාගෙ යාළුවො එක්ක පාරම් බෑවා. එයාටම ගැලපෙන යාළුවො ටික. ඒ අය හැම වෙලාවෙම කිව්වෙ ඔය දෙන්නා හරියට මැච් වෙනවා කියලා. ඉතිං අපි සන්තෝසෙන් තවමත් ඉන්නවා.

අපි එකතු වෙලා වැඩ කලා. ඔබාමා ජනාධිපති වුනාට පස්සෙ ඔබාමගේ පවුලගෙ ලොකු  කතා මට අහන්න දකින්න ලැබුනා. මිෂෙල් මං තරන් ලස්සන නෑ. ඒත් මිෂෙල්ට තියන බලය ලබාගන්න මට කොච්චර සල්ලි තිබ්බත් බෑ නේද කියල හිතුනා. මට ක්ලියෝපැට්‍රා මතක් වුනා. මම මගේ හිතේ තියන දේ වෙන විදිහකට ඩොනල්ඩ්ට කිව්වා. ඩොනල්ඩ් ඔයා ඇමරිකාවෙ ඊලඟ ජනාධිපතිවෙන්න. එතකොට ඔයාට කරන්න බැරි දෙයක් නෑ.

ඔව් දෙවියනේ. පුදුමෙකට වගේ එයා ඒක පිළිගත්තා. එයා ඒකට වැඩකලා. එයාට ජනාධිපතිවෙන්න පුලුවන් වුනා. එදා මං තරං සන්තෝස වෙච්ච කෙනෙක් මුළු ලෝකෙවත් නැතුව ඇති. එයාට ජනාධිපතිවෙන්න එයාගෙ ආර්යාවගෙ ලස්සන කොච්චර බලපෑවද? එයාට විරුද්ධව ගෑනු කතා කොච්චර තිබ්බද? ඒවට අපි අතර අඩදඹර තිබ්බා තමයි. ඒත් මේ වෙලාවෙදි මම ඒක ආයුධයක් කරගත්තා.

මං නොහිටින්න අද ඩොනල්ඩ් තාමත් නිකම්ම නිකං ඩොනල්ඩ්. . හැම සාර්ථක මනුස්සයෙක් පිටිපස්සෙම සාර්ථකත්වයට පාර පෙන්නපු ගැහැනියක් ඉන්නවා කියලා කියන කතාව මං ආයි ඔප්පු කලා.

ඩොනල්ඩ්.

පොඩිකාලෙ ඉඳං මට පීනන්න තරං සල්ලි තිබ්බා. දුකක් අඩුපාඩුවක් තිබ්බෙ නෑ. තාත්තගෙ ව්‍යාපාර බාරගන්නකොට මට කිසිම අහේනියක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ කාලෙ ඉඳලම මට ලස්සන ගෑනියෙක් පේන්න බෑ. දැන් හැත්තෑවක් වෙලා තාම එහෙමමයි. මට සල්ලි පැටව් ගස්සන්න මහන්සි වෙන්න වුවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ. ඒවා ඔක්කොම ව්‍යාපාරෙ සේවකයො කලා. ඒ අය මහන්සිවෙලා වැඩ කරලා මගේ වත්කම් වැඩි කරල දුන්නා. මම ගෑණු තුන් දෙනෙක් කසාද බැන්දා. බඳින දවස්වල උන් ඉටි රූප. පස්සෙ දියවෙලා වැක්කෙරිලා යනකොට මම අතෑරල දැම්මා. මගෙ සල්ලි හන්දා දික්කසාද වලින් පස්සෙ උන් ලොකු ලොකු බිස්නස් පටන් ගත්තා. ඒව නං මට මිසිසිපි ගඟට දාපු ඕට්ස් ඇටයක් වගේ.

පස්සෙ මේ සල්ලි විතරක් තිබිලා හරියන්නෙ නෑ කියල දැනුනා. ධනය තියනවනම් බලය තියෙන්න ඕනෙ කියල පරණ පුස්කොල පොතක තියනවා කියල මං ගාව වැඩකරන ලංකාවෙ ඩයල් එකක් කිව්වා. ඉතිං මම සල්ලි වියදං කරල ජනාධිපතිකම මිලදී ගත්තා.

මගේ කතාව එච්චරයි.