ටික කාලෙකට කලින් ලබපු අත්දැකීමක්. ළගදි ඇදිච්ච කතාවක් හන්දා මතක් වුනේ.
රූපවාහිනියෙ බිස්කට් ගැන වෙළද දැන්වීමක් ගියා. එතන හිටපු කෙනෙක් කිව්වෙ ලංකාවෙ තරම් බිස්කට් විකුණන රටක් තව නැතුව ඇති කියල. ඒවගේම තව කෙනෙක් කිව්වා ලංකාවෙ තරම් රස බිස්කට් වෙන කොහෙවත් නැතුව ඇති කියල.
ඉතින් මේකට තමයි මගෙ අත්දැකීම සම්බන්ධ වෙන්නෙ.
ඇයි ලංකාවෙ බිස්කට් මෙච්චර ජනප්‍රිය. හැම මනුස්සයම කන හන්දද? ඇයි බිස්කට් වැඩිපුර පාවිච්චි වෙන්නෙ.
නෑදෑ ගෙදරකට අරන් යන්න.
නෑදෑ ගෙදර ගියහම තේ බොන වෙලාවක නම් අපිට හම්බවෙන්නෙ මොනවද? ඒ වෙලාවට අහන්නෙ මොකක්ද? තේකක් බොනවද? නැත්තම් කූල් එකක් බොනවද? ඒ තේක හම්බවෙන්නෙ එක්කො බිස්කට් එකක් එක්ක. නැත්තම් කේක් කෑල්ලක් එක්ක.
ඉතින් ඔය ආගන්තුක සත්කාරෙ හම්බවෙන්නෙ ලංකාවෙන් විතරයි.
ලංකාවට එන හුඟක් විදේශිකයෝ හරිම කැමතියි අපේ රටේ ආගන්තුක සත්කාරෙට.
ලංකාවෙ හුගක් දෙනාට ඒකෙ තේරුමක් අගයක් නෑ. ඒකෙ අගේ තේරෙන්නෙ ආගන්තුක සත්කාර නොදන්නා රටකට ගිහින් අපහසුතාවය‍ට පත්වෙන වෙලාවට.
මම ටික කාලෙකට කලින් රාජකාරි කටයුත්තකට අපේ අල්ලපු රටට ගියා. ඒකෙදි මට වැඩකරන්න වුනේ මුළු රටම පිලිගත්ත රොකට් සයින්ස් වලින් වැඩ කරන කෙනෙක් එක්ක. වයසින් නම් මගෙ තාත්තගෙ වයසෙ විතර ඇති. ඉතින් දවසක් මම එයාගෙ ගෙදර ගියා. (යන්න වෙච්ච හන්දා) .
ගෙදර ගියහම වාඩිවෙන්න කියල කියන්නවත් ආගන්තුක සත්කාරයක් එතුමා දැනගෙන හිටියෙ නෑ. අපි නම් ගෙදරට කෙනෙක් ආවහම ඉස්සෙලම කියන්නෙ වාඩිවෙන්න කියලනෙ.
ඉතින් පැය දෙකක් විතර අපි වැඩකලා. නමුත් පොඩි බීම එකක්වත් නෑ. මම ඇහැව්වා වතුර ටිකක් ඕනෙ බොන්න කියල. මට හම්බවෙච්ච උත්තරේ තමයි මුළුතැන්ගෙට යන පාර පෙන්නලා එතන ඇති බොන්න කියපු එක. අපි තමයි වීදුරුවකට වතුර පුරවලා පීරිසියක තියලා අමුත්තන්ට සංග්‍රහ කරන්නේ.
එහෙම දවස් ගානක් අපි එකට වැඩ කරනකොට සුහදත්වයක් ඇතිවුනා. කොහොම හරි දවසක් මම දවල්ට කන වෙලාවෙ ඒ ගෙදර හිටියා. ඒ වෙලාවෙ මට ලැබිච්ච උපදේශය තමයි පාරෙන් එහා පැත්තෙ තියන කෑම කඩයට ගිහින් කෑම කන්න කියන එක. මම කිව්වා මම ඔබත් එක්ක කෑම ගන්න කැමතියි කියල.
ඒවෙලාවෙ කිව්වෙත් ඒක එච්චර අත්‍යාවශ්‍ය දෙයක් නෙමෙයි. ඔබට අවශ්‍යය නම් කෑම එකක් අරන් එන්න කියන එක විතරයි.
එතුමා ආගන්තුක සත්කාරය කියන දේ ඉගන ගත්තෙ ඊට හය මාසෙකට විතර පස්සෙ ලංකාවට ආපු වෙලාවෙ. අපි ඒ මිනිස්සුන්ට අපිට පුළුවන් විදිහට සැලකුවා. අන්තිමට ඇහැව්වෙ ඇයි මෙහෙම සංග්‍රහ කරන්නෙ කියල විතරයි.
මට කියන්න ඉතුරුවෙලා තිබ්බෙ ඒ අපේ හැටි කියල විතරයි.
අපේ රටේ ආගන්තුක සත්කාරය ගැන මීටත් වඩා දිග සටහනක් තැබීම අවශ්‍යය නෑ කියල මට හිතෙනවා.
