ඊයෙ දිනපතා පුවත්පතක (මතක හැටියට ලංකාදීප) ක්‍රීඩා පිටුවෙ මේ පුවත පළ වෙලා තිබ්බා. “ ආබාධිතයන්ගේ ලෝක බැඩ්මින්ටන් තරගාවලියේදි ශ්‍රී ලාංකික ක්‍රීඩකයෝ රිදි - ලෝකඩ පදක්කම් දිනති.” ඒ අපේ රටේ තවත් එක් ජයග්‍රහණයක්. කිසිවෙකු නොසිතන ආකාරයේ ජයග්‍රහනයක්. මේ තරගාවලිය පැවැත්වූනේ කොරියාවේ සෝල් නුවර. මේ සදහා ක්‍රීඩකයින් පස් දෙනෙක් අපේ රට නියෝජනය කලා. ඔවුන් අපේ යුධ හමුදාවේ ආබාධිත සෙබල සොයුරන්. සියල්ලන්ම කාලකන්නි යුද්ධය වෙනුවෙන් තමන්ගෙ අත හරි කකුල හරි පූජා කරපු අභිත සෙන්පතියෝ. දැන් ඔවුන් ආයෙත් රට වෙනුවෙන් තමන්ගෙ යුතුකම් ඉෂ්ට කරන්න පටන් අරන්. බලන්න මේ ලිපිය දිහා.
“එහිදි පාදයක් අහිමි කේවල ඉසව්වේ රිදි පදක්කම ...... අතක් අහිමි යුගල ඉසව්වේ......රෝද පුටු ඉසව්වේ.....” මේ වාක්‍යය කියවනකොට හිතට දැනෙන හැගීම වචනයෙන් විස්තර කරන්න පුළුවන්ද?
මට මතකයි මේ සෙබල සොයුරන්ට තරගාවලියට සහභාගී වෙන්න ගුවන් ටිකට් පත් ගන්න මුදල් සොයාගන්න තියන අපහසුතාවය ගැන කියල ස්වර්ණවාහිනී ප්‍රවෘත්ති වලත් කිව්වා. කොහොම වුනත් මේ අභීත සෙබළුන් ආයෙත් රටට කීර්තියක් ගෙන දුන්නා. සොයුරනේ ඔබට ජය.෴
No comments:
Post a Comment